چهار روش برای اتلاف وقت وجود دارد:

کار نکردن – کم کار کردن – بد کار کردن و بیهوده کار کردن

چهار نفر بودند به نام های همه کس – یک کس – هر کس و هیچ کس .

روزی یک کار مهم وجود داشت که باید انجام می شد . همه کس می دانست که یک کسی آن را انجام خواهد داد . هر کسی می توانست آن را انجام دهد اما هیچ کس آن را انجام نداد . یک کسی از این موضوع عصبانی شد به خاطر این که این وظیفه همه کس بود .

همه کس فکر می کرد یک کسی آن کار را انجام می دهد اما هیچ کس نفهمید که هر کسی آن را انجام نخواهد داد.

سرانجام کاری را که همه کس می توانست انجام دهد هیچ کس انجام نداد و هر کس یک کسی را مقصر می دانست .